پروژه بررسی تغذیه شتر مرغ
جمعه, ۴ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۱۰:۰۴ ق.ظ
پایان نامه جهت اخذ درجه کارشناسی
عنوان کامل: بررسی تغذیه شتر مرغ
دسته: دامپروری
فرمت فایل: WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات پروژه: 62
______________________________________________
بخشی از مقدمه:
با
وجود گذشت بیش از یک قرن از پرورش شترمرغ اهلی در مزارع افریقای جنوبی،
اطلاعات علمی کمی در خصوص تغذیه شترمرغ وجود دارد و نیازهای غذایی این
پرنده به طور دقیق برآورد نشده است. نتها در چندساله اخیر برخی از تحقیقات
اولیه در اسرائیل و افریقای جنوبی در این زمینه انجام شده اشت. هنوز جنبه
های زیادی مورد تحقیق قرار نگرفته و اطلاعات گردآوری شده در این بخش بیشتر
مربوط به تجربیات پرورش دهندگان شترمرغ در افریقای جنوبی است.
شترمرغ
بطور کامل علفخوار نبوده و در حیات وحش قسمتی از غذای آنان را حشرات،
پستانداران کوچک، مارمولک و گاهی تخم پرندگان تشکیل می دهد. اگرچه شترمرغ
ها علف می خورند ولی غذای مورد علاقه آنان را برگ گیاهان دولپه ای و نیز
دانه آنها تشکیل می دهد.
شترمرغ بر اساس عادت طبیعی در مراتع
فقیر زندگی کرده و می تواند در این شرایط غذای کافی برای خود تهیه نماید،
جائیکه گاو و حتی گوسفند قادر به زندگی نیستند.
مانند سایر دامها
هزینه غذا یکی از عمده ترین مخارج پرورش شترمرغ را تشکیل می دهد. با
استفاده از قابلیت شترمرغ در مصرف غذای فقیر و متنوع می توان تا حد زیادی
از هزینه های پرورش کاست.
1- فیزیولوژی گوارش:
مطالعات
معدود انجام شده برروی شترمرغها نشان می دهد که آنها قادرند الیاف خام را
بهتر از سایر طیور هضم نمایند. در این زمینه فیزیولوژی گوارش شترمرغ را می
توان با خرگوش و اسب مقایسه کرد. Angle دریافت که هضم الیاف دیواره سلولی
(NDF) که تا میزان 5 تا 6 درصد توسط طیور قابل هضم است، در جیره جوجه های
شترمرغ می تواند از سن 3 هفتگی مورد استفاده قرار گیرد. توانایی هضم NDF
شامل درصدی از فیبر موجود در غذا (سلولز، همی سلولز و لیگنین) است که
پتانسیل هضم شدن را دارد. در شترمرغهای در حال رشد، در خلال 10 هفته اول
این توانایی بصورت خطی تا میزان 51 درصد افزایش یافته و در مورد شترمرغهای
کاملاً رشد کرده بالغ بر 60 درصد می گردد. چنین قدرت بالای هضم غذاهای
فیبری را در گله های حیوانات نشخوارکننده می توان یافت.
غذاهای
فیبری توسط شترمرغ از مری به پیش معده (معده غده ای) می رود و عملیات اولیه
هضم شیمیایی بوسیله شیره معدی انجام می شود. سپس غذا از یک منفذ بزرگ وارد
معدة ماهیچه ای بنام سنگدان می شود. دیوارة ماهیچه ای ضخیم سنگدان به
همراه سنگریزه های خشن موجب تقسیم مکانیکی غذا به قطعات کوچکتر می گردد.
سپس غذا وارد رودة کوچک شده و با اضافه شدن ترشحات روده ای بخصوص از لوزالمعده، مواد مغذی جذب می شوند.
جهت دانلود محصول اینجا کلیک نمایید
